Handwerkers, je hebt ze in elke familie. Creatieve zelfmakers die van een bolletje wol of van een stukje stof een mooi kledingstuk maken. Ik kom zelf uit een hele creatieve familie, super muzikaal en goed in het maken van leuke spullen (sieraden, kleding etc.). In mijn familie (moederskant), achter- en (klein)kinderen van oma Annie, heeft iedereen het gen van creativiteit geërfd. Oma is een getalenteerde vrouw die meerdere ondernemingen heeft gehad en op meerdere vlakken succesvol is geweest, namelijk: dansen, zingen, acteren, koken, coupeuse, en natuurlijk handwerken. Ze is reeds de 70 gepasseerd en gezien haar leeftijd is niet veel meer mogelijk, maar ze zit niet stil. Vandaag de dag uit ze haar creativiteit door te breien en haken. Ze heeft geen hoge educatie gehad en is ze ook geen miljonair geworden, maar ze heeft een baggage waar wij als (klein)kinderen heel veel van kunnen leren.
Mijn moeder heeft net als alle andere 5 kinderen het creatieve gen ook geërfd. Naast haar carriere als ICT-er heeft ze altijd kleding voor mij gemaakt. Totdat ze 40 uur ging werken en er eigenlijk geen tijd meer voor kon maken. Op vele foto's kan ik nog altijd na genieten van talloze creaties die zij heeft gemaakt. Als ze klaar was met naaien deed ik exact wat zij ook vroeger deed, namelijk van de restanten met de hand kleine barbie kleren maken. Met de hand naaide ik de stukjes stof aan elkaar. Het was niet perfect, maar ik vond het leuk om te doen. Vandaag de dag uit zij haar creativiteit in koken een passie die ook leeft in de familie en waar wij allemaal van kunnen meegenieten.
Dat ik zelf de creatieve gen had geërfd was voor mij al wel duidelijk. Vanaf jongs aan hield ik van dansen en muziek maken. Sinds mijn 16e ben ik begonnen met sing- en songwriting. Het was een perfecte manier om mijn emoties gehoor te geven. Waar een ander een dagboek vol schrijft componeerde ik mijn eigen muziek. Ik heb er nooit echt iets mee gedaan verder, omdat ik altijd een bepaalde angst bij mij heb gedragen. Angst voor een mening van een ander en ja het gevoel van "naaktheid". Het is zo een persoonlijk stukje van mijzelf dat ik nog steeds moeilijk vind om los te laten. Aangezien ik druk bezig met mijn eigen ontwikkeling wordt de angst steeds minder en durf ik op via social media steeds meer mijn "verborgen passies" te delen met anderen. Voor nu is dit al een hele stap om mijn mooie creaties met jullie te delen.
Toen ik in het warme nest van mijn man terecht kwam merkte ik al gauw dat mijn schoonmoeder en ik best veel gemeen hebben. Wij zijn beide creatievelingen en altijd "on the go". Toen zij zelf het haken en breien weer ging oppakken, maakte zij mij erg nieuwsgierig. Wat een talent! Wat zij wel niet kan maken met een bolletje wol dat is echt prachtig om te zien. Ik dacht dat ik dat nooit zou kunnen, maar toch wel! Ze maakte vesten, een voor mijn schoonzus en een voor mij. Prachtig om te zien en heerlijk om te dragen.
Kort samengevat: ik kom uit een hele creatieve (schoon)familie, waar ik heel veel van heb geleerd (en nog steeds doe!). Trots dat ik ben om te vertellen dat Mauties Mama met hulp van mijn oma, moeder en schoonmoeder is opgezet. Iets waar ik echt heel dankbaar voor ben en ook heel bijzonder vind. Waar ik ook vandaag de dag heel veel steun aan heb.
Heel erg bedankt voor het lezen van mijn blog!
Lieve groetjes,
Danielle